Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że cię nie opuszczę aż do śmierci” – ślubuję, a nie przysięgam, bo z przysięgi można kogoś zwolnić, a ze ślubu nie. Przecież ślub, czyli inaczej zaślubiny, to zespolenie w jedną, nierozerwalną całość. Czy pamiętamy, co ze sobą niosą poszczególne śluby? Warto to przypomnieć.

Ślubuję ci miłość

Dość często można usłyszeć, że po wielu latach małżeństwa miłość po prostu się wypala. Nic bardziej mylnego, jeśli uświadomimy sobie, czym tak naprawdę jest miłość. To nie stan zauroczenia lub zafascynowania, choć tak się zaczyna, ale jest to stan trwania w cierpliwości i cierpliwości w trwaniu. Nieustanne budowanie i udoskonalanie wzajemnego przebywania ze sobą. Małżeństwo jest darem Boga dla człowieka, a wybranych do tego stanu Bóg obdarza talentami. Te talenty z Jego pomocą trzeba coraz bardziej udoskonalać. Miłość to nie jest tylko czerpanie od kogoś. Wręcz przeciwnie – to dawanie i obdarowywanie. Sprawianie, że komuś chce się ze mną przebywać. Walczenie i cierpliwe oczekiwanie. Kierowanie się odpowiedzialnością za tę „połówkę”, z którą się złączyłem/złączyłam.