Ladislau (Władysław) Klinicki urodził się w 1914 w Kursku w Rosji w rodzinie polskiej. Jego ojciec Karol Klinicki pracował na kolei, podczas gdy matka Katarzyna (z d. Kitlińska) była urzędniczką. Przyszły kapłan miał czworo rodzeństwa: Bolesława, Marię, Stellę i Franciszka. W 1934 złożył pierwsze śluby zakonne w Towarzystwie Salezjańskim, a święcenia kapłańskie przyjął w 1942 w Warszawie.

Wkrótce potem wyjechał do Rzymu, do domu swego zgromadzenia, który 4 marca 1942 zajęli żołnierze niemieccy, od roku okupujący stolicę Włoch. Młody polski kapłan wraz z pozostałymi zakonnikami stali się więźniami Hitlera. W swych wydanych po wojnie wspomnieniach, zatytułowanych “O krok od śmierci”, napisał m.in.: “Największą pomocą duchową były dla nas ufność w miłosierdzie Boże i modlitwą”. W więzieniach hitlerowskich spędził łącznie ponad 4 lata.El padre Ladislau permaneció prisionero en los campos de concentración nazis durante cinco años.

W 1968 ks. Klinicki przybył do Brazylii. Początko przez 2 lata był kapelanem Polaków w dzielnicy São Paulo – Bom Retiro, następnie 7 lat spędził w mieście Lavrinhas w tymże stanie, gdzie był nauczycielem i spowiednikiem uczniów. Przez rok był wikariuszem w w parafii św. Jana Bosco w Americanie (też stan São Paulo), po czym przez 10 lat pracował jako anuczyciel i wychowawca w mieście Pindamonhangaba. Potem wrócił do Lavrinhas, skąd po 2 latach, w 1990, w wieku 76 lat, przeniósł się do São Paulo, aby tam tworzyć Wspólnotę Salezjańską św. Tereski.

W ostatnich latach działał głównie jako spowiednik i wielki propagator Miłosierdzia Bożego. Każdą spowiedź czy poradę udzielana wiernym kończył słowami św. Faustyny Kowalskiej: “Jezu, ufam Tobie”. W 2020 otrzymał medal św. Pawła Apostoła w kategorii posługi kapłańskiej. Nagroda ta, ustanowiona przez archidiecezję São Paulo, ma na celu dowartościowanie, pobudzanie i dynamizowanie życia kościelnego i duszpasterskiego w archidiecezji.